"Mijn muziek, altijd rebels." Eugenio Finardi in het Sferisterio

Bijna een halve eeuw is verstreken sinds Rebel Music "die trilt in je botten, die onder je huid kruipt en je toeschreeuwt om te veranderen". "Het is nog steeds zo", verzekert Eugenio Finardi, de auteur van dat nummer, "ook al was het een nummer van een 23-jarige, een en al hormonen en actie. Nu bestaat rebellie uit het ingaan tegen clichés, tegen alles waarvan ze zeggen dat het onwrikbaar is". Morgen is de singer-songwriter te gast op de slotavond van Musicultura in het Sferisterio in Macerata, samen met Antonella Ruggiero en Valerio Lundini, en vanavond zijn er Riccardo Cocciante, Vinicio Capossela en Tricarico.

Finardi, mis je die alien die je kon meenemen uit een wereld die voortdurend in oorlog is met elkaar en met de omgeving?

"In werkelijkheid hadden we het over de onmogelijkheid om aan jezelf te ontsnappen, je blijft wie je bent. De enige echte verandering zit in jezelf en misschien wel door nieuwe technologieën te gebruiken om onze bestialiteit te overwinnen."

Er zijn 50 jaar verstreken sinds zijn album. Hoeveel is Finardi sindsdien veranderd in zijn ideeën en geest?

"Niet zozeer in ideeën, ik ken mezelf beter. Als ik met deze kennis terug kon gaan, zou ik minder fouten maken, maar zelfs de fouten hebben me gemaakt tot wie ik nu ben."

Wat was de drijfveer achter het schrijven van je nieuwste album, dat bijna een maand geleden is uitgekomen?

"De wens om iets voor volwassenen te schrijven, een plaat voor volwassenen te maken. Velen zeggen: 'Ik luisterde naar muziek toen ik jong was en toen ben ik getrouwd'. Er is geen muziek voor volwassenen, voor volwassenen, voor vijftigers, en dus bedacht ik een plaat op te nemen waarop ik zing over mijn leeftijd, mijn ervaringen. Ik verwacht niet dat ik begrepen zal worden door de fans van Tony Effe, misschien kan ik de fans in Calcutta wel interesseren."

Bent u ooit bang geweest dat u op een dag geen blanco vel papier meer zou kunnen lezen?

"Ja, het is verschrikkelijk. Voor dit album zijn we begonnen met de discipline van het werk. Elke dag kwamen we om elf uur bijeen en werkten we tot negentien aan een project. We cultiveerden ideeën, experimenteerden, zochten naar nieuwe paden en waarheden."

Welk liedje van jou raakt je bij het zingen, omdat het je herinnert aan de emoties die je voelde toen je het schreef?

"'Amore diversa', maar ik zou zeggen de liedjes over mijn kinderen. Het zijn liedjes die me erg raken, ze doen me denken aan toen ze klein waren."

Wat ga je Musicultura voorstellen?

"Twee nieuwe stukken: The Battle en The Winds of the Moon".

En waar doet de Sferisterio je aan denken?

"Ik speelde er voor het eerst in de jaren zeventig, samen met PFM. Ik was er gefascineerd door, ook al was het toen nog niet zo ingericht als nu, nu het een echt cultureel centrum is geworden. Ik ben blij dat ik terug kan keren naar een plek waar ik van hou, met een perfecte akoestiek, in een regio die zo rijk is aan theaters dat ik ze allemaal zou willen bezoeken."